تاتو نتیجه باقی ماندن پیگمنت های رنگ، درون پوست است. این مورد می تواند عمدی یا سهوی باشد. تاتو های سهوی و اتفاقی ممکن است بعد از صدمات ساییدگی با آسفالت؛ گرافیت و یا کربن در پوست آسیب دیده ایجاد شود. ندرتا ؛ تاتوهای پزشکی بعد از استفاده محلول سابسولفات دارای آهن (محلول مونسل) برای اهداف انعقادی توسعه یافتند. اگرچه تاتوهای جراحتی نادر نیستند تاتوهای تزئینی رایج تر هستند.
تاتوها برای مدت هزاران سال برای مقاصد شناسایی، همکاری گروهی، و محافظت و ابراز هنرمندانه استفاده می شده است. در دنیای جدید تاتو کردن اغلب توسط متخصصان و هنرمندان تاتو و با استفاده از سوزنهای الکتریکی برای معرفی پیگمنت ها درون لایه درمیس پوست انجام می شود. سایر تاتوکاران از هر جسم نوک تیز برای قراردادن ذرات پیگمنت درون لایه های مختلف درمیس یا اپیدرمیس استفاده می کنند. حرفه تاتو به عنوان یک عادت رایج در بسیاری از کشورها و فرهنگ ها باقی می ماند. این حرفه در طول دهه 90 میلادی در کشورهای شرقی محبوبیت یافت. در گذشته تاتوهای تزئینی در آقایان ابتدا به چشم می خورد به ویژه در گروه هایی نظیر دریاداران و اعضای نیروهای ذرمی اما در فرهنگ امروزه آمریکای شمالی این عمل در هر دوجنسیت افراد با هر حرفه و جوان به دیده می شود. ترکیبات ذرات تاتو شناسایی شده اند اگرچه ترکیبات جدید در حال کشف و ظهور در بازار هستند.
پس از تاتوهای تزئینی، عفونت به ندرت به وجود می آید اما شیوع امراض رو به افزایش است. ورود ترکیبات خارجی به پوست می تواند اثرات سوء بسیاری داشته باشد که شامل واکنش های سمی یا ایمنی نسبت به ذرات تاتو و انتقال بیماری های عفونی می شود. یکی از واکنش های ایمنی بدن به تاتو می تواند واکنش التهابی حاد یا حساسیت بیش از حد آلرژیکی باشد.
تصاویر زیر را ببینید: (عکس العمل های تاتو)
انواع واکنش ها شامل موارد بالا می شود، واکنش های التهابی حاد، واکنش های گرانولوماتوس، واکنش های لیچنوید، واکنش زگیل یا جوش، واکنش های فتواگرویشن و واکنش های حساسیتی به MRI. عکس ها با اجازه از Science Photo Library و NIH و Medscape Drugs & Disease انتشار یافته اند. انگیزه برداشتن و حذف تاتو در افراد مختلف متفاوت است. دلایل می تواند از احساس پشیمانی تا ایجاد یک واکنش بد در پوست متغیر باشد. شیوه های بسیاری برای حذف تاتو وجود دارد.
