حذف تاتو نیازمند توسعه های پیچیده ای است. اگر واکنش آلرژیک وجود داشته باشد، موارد متعددی با استرویدهای اینترالژیونال یا تاپیکال رفع می شوند اما حذف دائمی ضروری است.
اغلب، حذف تاتو به دلایل اجتماعی یا زیبایی انجام می شود. و حذف تاتوهای تزئینی میتواند به شیوه های مختلفی انجام شود. کیفیت های درمانی که درگذشته استفاده می شد شامل سالابریژن، کریوسرجری، درماابریژن، لیزرهای کربن دی اکسید و برش جراحی استیل سرد می شود. این شیوه های تخریبگر باعث جایگزین کردن تاتو با یک اسکار یا فرورفتگی می شوند. در سال 1964 گلدمن و همکاران اولین افرادی بودند که حذف تاتو با لیزر یاقوت Q-SWITCHED را توضیف کردند. این آزمایشات موفقیت آمیز بود اما این تکنیک تا دهه 90 میلادی محبوبیت پیدا نکرد. حذف لیزری تاتو اغلب نیازمند درمانهای متعدد است و رفع کامل رنگ هم ممکن است در تمامی موارد محقق نشود. حذف لیزری تاتو ساختارهای شامل پیگمنت تاتو را در پوست هدف می گیرد و با اشتفاده از تئوری فتوترمولیسیس انتخابی اینکار را انجام می دهد. برای اجرای فتوترمولیسیس انتخابی، انرژی کافی برای تخریب اهداف با دوره پالس که کمتر از زمان استراحت گرمایی هدف است نیاز است که این مورد خود، با اندازه و شکل هدف مشخص می شود. هرچه هدف کوچکتر باشد، زمان استراحت گرمایی کمتر است و در نتیجه دوره پالس کوتاهتری از لیزر نیاز است. زمان استراحت گرمایی اجزاء پیگمنت های تاتو کمتر از 10 نانوثانیه است که نشان می دهد که تحویل انرژی در بازه پیکوثانیه ای ( 1 تریلیونیم ثانیه ، 12-10 ثانیه) باید اثربخش باشد.
- مدیریت و درمان تاتو
از نظر تاریخی لیزرهایQ-switched (طول دوره نانوثانیه، 10-9 ثانیه) و یاقوت (694nm( ، Q-switched Nd:YAG (1064 nm), Q-switched alexandrite (755 nm و فرکانس Q-switched دوبرابر شد. Nd:YAG (532 nm) و لیزرهای رنگ آسیب دیده پیگمنتی (510nm) برای حذف پیگمنت های گوناگونی استفاده می شد. اخیرا سیستم های لیزر پیکوثانیه ای اثرات فتومکانیکی چشمگیری تولید می کنند که منجر به شکست مکانیکی رنگ یا ذرات پیگمنت ها به طور اثربخش تری می شود. استفاده از پالس های پیکوثانیه ای این امکان را می دهد که روانی درمان کمتر باشد در عین حال که استرس تنش دار ایجاد شده به مراتب بالاتر از لیزرهای Q-switched باشد.
انتخاب طول موج مناسب بر اساس رنگهای پیگمنت های تاتو انجام می شود. بر اساس “هماهنگی مکمل” پیگمنت های تاتو، پیگمنت های تاتو سبز معمولا باطول موج 694nm یا 755nm اثربخش تر حذف می شوند و پیگمنت های تاتو قرمز با طول موج 532nm حذف می شوند. پیگمنت های تاتو آبی و مشکی با هر طول موجی حذف می شوند. دسته ای از پیگمنت ها که سخت تر حذف می شوند تاتوهای نارنجی و زرد هستند که اغلب با طول موج 532nm حذف می شوند.
پیش از لیزردرمانی، پیگمنتهای تاتو درون فیبروبلاست های تجمع شده اطراف عروق ، ماست سل ها و ماکروفیج ها متمرکز می شود. بعد از درمان با لیزر Q-switchedیا پیکو ثانیه ای ، گسترش سریع گرمایی سلولهای حاوی پیگمنت ها را خرد می کند که باعث می شود پیگمنت ها بیرون سلولی شوند.
آزادسازی ذرات رنگ به فضای بیرون سلولی امکان می دهد که زهکشی لیمفاتیک انجام شود و ذرات ریزتر باقی مانده نیز مورد سلول خواری قرار گیرند. درحدبسیار خفیف، حذف ذرات با ایجاد scale-crust می تواند درنظر گرفته شود. مکمل های بعد از لیزردرمانی برای تاتو ها نیز به خوبی مستند سازی شده اند. لیزردرمانی به صورت غیرمرتب می تواند واکنش تاتو متمرکز شده را به حالت عمومی و پخش دربیاورد. پیگمنت های آزاد شده در فضای برون سلولی بعد از لیزردرمانی می تواند به عنوان یک ماده خارجی از نگاه سیستم ایمنی بدن دیده شود و با یک واکنش حساسیت بیش از اندازه مترتب شود.
تغییرات فتوکمیکال بر اساس لیزر می تواند در رنگ های تاتو رخ دهد که منجر به تیره شدگی فوری و وارونه تاتو شود. پیگمنت هایی که شامل رنگ قرمز، قهوه ای و سفید هستند که برای تاتوهای آرایشی استفاده می شوند بیشترین احتمال را برای این نوع واکنش دارند. واکنش تیره شدن می تواند با عمل سفید کنندگی فوری بعد از لیزردرمانی پنهان شود. سفید کنندگی فوری تاتو احتمالا به دلیل ایجاد حباب های گاز که به شدت نور را پخش می کنند ایجاد شده است. یک ناحیه تست کوچک برای تست حساسیت در این مورد توصیه می شود چراکه این واکنش سفیدکنندگی گذرا می تواند واکنش تیره شدگی را تاریک کند. اکثر تاتوهای آرایشی شامل رنگهای آهن (تیتانیوم) اکسید می شوند که در رتوافکنی لیزر از حالت اکسید فریک به حالت اکسید فرروس تقلیل می یابند، که در واقع حالت اکسید فرروس مشکی و غیرقابل حل می شود. اگرچه این الگوی واکنشی معمولا می تواند با لیزردرمانی بهبود یابد و یا با تبخیر با لیزرکربن دی اکسید بهبود یابد ، رنگ تیره شده می تواند ثابت بماند.
